Heel hoorbaar rijdt er een ambulance in deze richting. Dichter en dichter, volgens de sirene. Een blik door het raam laat mij zien dat hij hier beneden stopt. Aan het gebouw hiernaast. De twee ambulanciers lopen met hun materiaal de afrit van de garage in.
Even later hetzelfde scenario met een MUG-wagen. Deze rijdt rechtstreeks de kelder in.
Er zal iemand onwel geworden zijn.
Een uur kan lang zijn… zolang duurt het eer de ziekenbroeders weer naar buiten komen. Langzaam, niet meer gehaast.
Wanneer de twee wagens leeg weer wegrijden, zonder zwaailichten, heeft het iets triest…
Het doet denken aan een slepende gang met afhangende schouders…
Advertenties
madameblogt
maart 9, 2010 at 23:01
Ik zou ook in die richting denken… en voelen.
zeezicht
maart 10, 2010 at 10:03
Het heeft zoiets beklijvend.
watervrouwtje
maart 10, 2010 at 04:18
Ja, Zeezicht,ik dacht bij het lezen aan mijn eigen man,die is ook onlangs weggevoerd met de ambulance,maar gelukkig bij het wegrijden ging de sirene nogaltijd
zeezicht
maart 10, 2010 at 10:04
Ja op zo’n manier klinken die sirenes hoopvol. Hopelijk is ondertussen alles in orde?
De Repel
maart 11, 2010 at 15:16
Brrrr…wat akelig! Iemand kwam niet thuis die dag…
zeezicht
maart 11, 2010 at 16:43
Ondertussen weet ik dat het een man was die in het gebouw woont.
Hij was in de garage zijn auto aan ’t wassen.
veerle
maart 12, 2010 at 10:03
Oei, geen goed nieuws dus.
zeezicht
maart 13, 2010 at 11:01
nee, geen goed nieuws.
Maar zou dit niet de ideale manier zijn om te sterven… plots zonder af te zien?
Leidse Glibber
maart 16, 2010 at 00:23
Altijd triest.
Ik heb geleerd dat twee ambulances meestal een patient met een hartaanval inhouden.
Hier helaas dus waarschijnlijk geen redding meer mogelijk.
zeezicht
maart 16, 2010 at 11:34
Ja het was helaas te laat…