De maand juli is bijna om en oh schande, ik heb deze maand nog geen enkel stukje geschreven!
Daar moeten we snel iets aan doen, want nog even en het is te laat: dan staat daar bij juli een dikke nul.
Of zou die lege maand gewoon overgeslagen worden? Neen, dat mag niet gebeuren.
Ik weet niet zoveel te vertellen, enkel dat het, buiten enkele ongemakken vrij goed gaat.
Maar het zal nooit meer worden zoals vroeger, dat is een feit!
Er is wel iets nieuws: ik verdraag geen suiker meer, lust het zelfs niet meer.
En dat moet je dan zelf ontdekken, waarschijnlijk heeft de chemo mijn zoet-papil aangetast, als dat al kan!
Heel raar: bij het aanschouwen van een prachtig stuk taart, weet mijn geheugen hoe het smaakt… maar in mijn mond doet het niets.
Ik heb altijd zo kunnen genieten van een grote ice tea, mét ijs, het kikkerde mij op en leste mijn dorst. Nu word ik er zelfs moe van en krijg pijn in mijn benen, 
stel je voor!
Het smaakt naar niets meer en als ik een glas leegdrink, word ik zo misselijk als van de zoetstoffen welke ik vroeger ook al niet verdroeg.
Héél erg vind ik het niet, vermits het mij allemaal niet smaakt, eet ik niets zoets. Dat betekent véél etiketten lezen bij het boodschappen doen… of gewoon alles vers gebruiken.
Geen dessert meer, maar bvb een lekkere smoothy van vers fruit en platte kaas of yoghurt. Ook heerlijk toch?
Zout moet ik vermijden, maar zuur gaat prima. Een lekkere bruine boterham met kaas en van die lange schijfjes komkommer… hmmm…
Och, het is geen ramp, je kan best zonder suiker en wie weet, misschien dat er na een tijdje weer iets verandert in mijn smaak… ik wacht af en laat mij verrassen.
Zeezicht's Weblog 