Ik heb met Peppi al ’t een en ’t ander beleefd!
De eerste keer dat ik zijn nageltjes wilde knippen, was hij een beetje onwillig om zich te laten pakken.
Maar het lukte, en opgelucht zette ik hem terug in zijn kooi.
Maar schrok ik mij daar bijna een hartstilstand… er liepen druppels bloed uit zijn pootje…
Ik was er zeker van dat ik niet te diep geknipt had.
Na een tijd werd het duidelijk dat hij zich gekwetst moest hebben op het ogenblik dat ik hem ving. Ergens in de kooi tegen iets scherps gestoten?
Al snel hing de hele behuizing onder het bloed… gruwelijk.
Ik was er al van overtuigd dat hij eraan ging, zoveel bloed uit zo’n klein beestje!
Gelukkig stopte het na een tijdje, maar ik durfde nergens aankomen uit schrik dat het opnieuw ging bloeden.
’s Anderendaags… een blauw pootje en een lichte zwelling, dit moest dringend ontsmet worden… maar hoe ging ik dat oplossen?
Een plantenspuit met ontsmettingsmiddel moest hier helpen. Ook een goede scheut azijn in zijn badwater, zodat hij zijn pootjes ontsmette als hij erin sprong.
En ja hoor… op twee dagen tijd was zijn pootje weer normaal! Toen durfde ik pas aan de bloedspatten beginnen te vegen. Wat een opluchting!
Ik plaats hier nog eens de foto, bij twee maal vergrotend klikken zie je aan zijn linkerpootje waar het teentje vastzit aan de poot nog een klein schrammetje.
Maar dat was niet alles. Op vakantie kreeg ik een berichtje: verrassing: we hebben Peppi zijn nageltjes geknipt en hij zij is een vrouwtje…
Zal ik haar nu anders noemen? Hahahaha… dat maakt toch niet uit hé!
Maar nu heb ik een zingend vrouwtje, ik zei toch al dat zij speciaal was!
Het schijnt heel zeldzaam te zijn, maar zou iets te maken hebben met hormonen.
Zeezicht's Weblog 