Zuil van Genk on stage.

Dit is een foto van hoe de zuil er nu uitziet. Toevallig is het ook Genk on stage en swing-braderie, vandaar de rommel rondom.

Maar alhoewel ik het 7 meter hoge monument mooi vind, voor mij is het niet àf.

Mij stoort het dat er geen ‘voet’ is, een sokkel of een verhoog. Zomaar op de tegels… het is zo gewoontjes.

Bloembakken en bankjes, ja… Er moest een soort rotonde zijn (op andere plaatsen zijn er teveel), en een fontein. Naar mijn idee, zou het gewoon meer ‘klasse’ uitstralen.

Voor het jaarlijkse muziekfeest waren er veel grote namen aangetrokken. Op vijf grote podia was er muziek voor ieders smaak. Ook een beetje gerangschikt: soort bij soort.

Dan zit je natuurlijk met keuzes, want je kan niet naar alle optredens gaan. H. en ik verkozen naar Zjef Vanuytsel te gaan kijken/luisteren. Wie kent het liedje ‘de zotte morgen’ niet?

Het viel dik mee, ik durf gerust zeggen: dit is muziek die ik versta. 🙂 En we hadden het geluk om een stoel te vinden (eigenlijk elk twee, omdat de ene links en de andere rechts gingen zoeken) maar op die manier hebben we nog twee andere personen gelukkig gemaakt. Ik kan niet zeggen dat het plein vol zat, maar er was toch ambiance.

We hadden het goed uitgekiend, want er viel anderhalf uur tussen om iets te gaan eten en dan was het tijd voor Freddy Birset, een echte Genkenaar. Het Franse chanson dat is echt mijn ding wel. En voor je het weet ben je aan ’t meezingen (ik trouwens niet alleen hoor)

Twee optredens vonden we voldoende. De Kreuners zouden ook nog komen, maar dat werd ons te laat.

Vanaf acht juli begint ook op de festivalweide ‘muziek in de stad’. Elke dinsdagavond is er een optreden met interessante namen, zoals Els de Schepper, Stash, en nog enkelen die minstens even belangrijk zijn.

Het mooie is dat ik vanop mijn terras het hele gebeuren zie. Dus als het weer meevalt kan ik er wel naartoe gaan, ik heb mijn draagbare ‘vlinderstoel’ maar van hieruit is de muziek ook te genieten.

En ja… de swing-braderie, een omzeiling van de sperperiode. Op die manier rollen ze gewoon naar de solden toe, toch goed gezien, van die slimme handelaars.

Zoals steeds heb ik niets nodig… en zoals steeds koop ik mij een paar schoenen. Maar het zijn niet zomaar schoenen. Fantastische Geox, met dertig procent korting, die moest ik gewoon kopen. 🙂 Ik heb ook een goed excuus: ik doe alles te voet ná!

Nog een zomerextraatje: iedere zondag rommelmarkt… hopelijk krijgen we veel mooi weer!

Handige tips voor kleinere porties.

Steeds meer mensen kampen met obesitas. Dit komt niet doordat we te weinig bewegen, maar omdat we te veel eten. Het is dus duidelijk dat heel wat mensen nog niet weten wat een juiste portie is. Omdat het moeilijk is om altijd maatbekers en weegschalen mee te zeulen, geven we je enkele ‘handige tips’. Zo kan je overal een portie juist inschatten.

Tips
– Bij het serveren van groenten kun je zien of dit genoeg is door je vuist er naast te leggen. De vuist van een vrouw is even groot als een correcte portie groenten of fruit.

– Heb je zin in een snack? Om zeker te zijn dat je er niet te veel van eet, neem je een handje vol chips of nootjes. Je kunt dit handje vol ook gebruiken voor gekookte rijst of pasta.

– De meeste mensen eten te veel vlees. Je portie per maaltijd mag niet groter zijn dan je handpalm. Dit komt ongeveer overeen met 90 gram vlees.

– Boter en choco zijn niet meteen gezond, daarom is het belangrijk hier met mate van te genieten. De tip van je duim is ongeveer even groot als een theelepel, zoveel mag je op je boterham smeren. (ep)

Superhond 2008 (finale)

Vandaag is het hele gebeuren te doen in Bellewaerde.

Eerst krijgen we een terugblik over An en Ouzo, wat ze zo samen beleefd hebben. Het is wel heel erg emotioneel. Maar dan vertelt ze aan Dina dat ze terug een puppy heeft, welk een zusje is van Ouzo.

Tijdens de uitzending mag er gestemd worden. Bij Sabine, Thierry en Anne Marie is de spanning te snijden.

Ook de vorige medespelers zijn allemaal aanwezig in het gezelschap van hun hond. An stelt heel fier haar nieuwe puppy voor: Ouzo 2.

Er is een montage gemaakt over de tijd die ze allen samen hebben doorgebracht op de kasteelhoeve. Veel hilarische momenten, maar ook spannende ogenblikken. Samen bekijken ze de beelden.

De drie finalisten hebben zoveel mogelijk supporters meegebracht.

Dan komt de jury nog een woordje uitleg geven, er zijn vandaag nog twee proeven. Het begint met een parcours vol hindernissen.

Thierry mag al lopend eerste vertrekken met Skippy. Daar moet Skip dan 10 seconden stilzitten, en als hij te vroeg beweegt, start de klok opnieuw.

Een minuut later mag Anne Marie vertrekken. En Sabine mag na twee minuten de achtervolging inzetten. Anne Marie heeft een beetje pech, wanneer Chess niet door de tunnel wil. Ze slaat deze dan maar over. Maar Sabine heeft haar al bijna ingehaald. Ondertussen doet Skippy de test met de ballen vrij goed. Zino luistert heel goed, doet de tunnel en vangt alle ballen op.

De laatste test noemen ze het mijnenveld. Allemaal rode kegels, waar iets onder ligt. Vindt de hond een kluif, dan is de proef gelukt. Maar is het een bom, dan is het afgelopen. Skippy vindt een bot. Sabine is vlakbij maar ze is doodop. Misschien door haar ongeduld neemt Zino een bom, wat het einde betekent. Chess vindt het bot net op tijd.

De jury moet de proeven beoordelen. De beide dames kiezen voor Zino, omdat hij zo goed bevelen kan opvolgen. Jaak heeft het voor Skippy.

Er wordt een filmpje getoond, hoe de kandidaten zich ingespannen hebben om reclame te maken en stemmen te ronselen, ieder op zijn eigen manier.

Dan de volgende proef: baasje moet op een paaltje in het water staan, met de hond aan een lang touw. De bedoeling is dat de honden blijven zitten terwijl iemand probeert om hen om te kopen, met iets waar ze heel gevoelig voor zijn.

Anne Marie staat op haar paaltje terwijl er met worst gezwaaid wordt vóór de neus van Chess. Ze roept vanalles, opdat hij toch maar niet zou toegeven. Ze haalt het en het lijkt wel het sein voor Chess om nog snel een worst mee te happen. Maar hij heeft het toch maar volgehouden. Baasje glundert.

Sabine is aan de beurt en Zino moet weerstaan aan vogeltjes in een kooi die voor zijn neus op en neer bewogen worden. Sabine roept foei en foei, en Zino weerstaat aan de verleiding, wat voor een jachthond toch een hele prestatie is.

Thierry gelooft er niet echt in dat het gaat lukken. Om Skippy te verleiden wordt Whoopy ingeschakeld, de hond van Joleen. Ik weet niet juist wat Thierry roept, maar Skippy springt naar hem toe, zodat baasje in het water valt.

Een jury-dame kiest voor Sabine en Zino, de andere voor Anne Marie en Chess. Jaak kan het niet laten en kiest voor Skippy.

Dan is het even wachten op de uitslag. Dina maakt het extra spannend.

Iedereen hoopt en hoopt en hoopt…

Sabine wint de prijs van de jury: een heel jaar gratis Bellewaerde.

En de grote winnaar is… superhond 2008… Skippy!

Maar eigenlijk zijn de tien deelnemers allemaal superhonden, want de opdrachten waren soms toch heel zwaar.

Hoe lang duurt een fractie van een seconde?

Wanneer ik als voetganger rondloop, weet ik dat ik rechten en plichten heb. Op een zebrapad heb ik voorrang, maar ik zal nooit zomaar oversteken zonder zeker te zijn dat de aankomende auto wel degelijk stopt.

De Europalaan is een van die gevaarlijke wegen om over te steken. Daarom hebben ze in de helft van het zebrapad zo’n eilandje gemaakt, zodat je de oversteek desnoods in twee maal kunt doen.

Eerst kijk je links of het veilig is en dan ga je naar het midden en kijk je rechts.

Zo deed ik en stond daar veilig op mijn (wel klein) stukje middenberm.

Van rechts kwamen twee auto’s en ik keek of ze gingen stoppen, want het gebeurt wel meer dat ze vóór je neus nog gauw gas geven.

Even verder is een rotonde en plots kwam daar uit het niets een snelheidsmoto aan. De rotondes zijn hier te klein zodat motoren gewoon rechtdoor vliegen. Dit brullende monster wilde de twee auto’s voorbij steken en ik zag hem recht op mij afkomen. IK sloeg beide handen vóór mijn gezicht en stond als vastgenageld, ik kon niet meer verroeren. Het enige wat ik zag was die zwarte gesloten helm en die persoon in leder verpakt, in rechte lijn naar mij toe.

Hij heeft het borduurtje kunnen omzeilen en is vlak achter mij door gevlogen. Ik voelde de wind die mijn rok tegen mijn benen waaide. Gelukkig was de linkerkant van de baan vrij en had hij daar plaats, even spookrijdend. Hoe hard mag je rijden in de bebouwde kom? Voor mij leek het of hij 150 reed.

Dit was dus wat ze noemen: een fractie van een seconde.

De chauffeur van de wagen kwam bezorgd vragen of het ging. Met een zenuwachtig lachje (?) kon ik alleen maar zeggen : ik dacht even dat ik eraan was!

Het besef kwam pas later. Waar was op dat moment mijn instinctief-loop-en-red-je-vel? Waarom was ik als versteend en kon niet bewegen?

Maar ja, een stap achteruit was misschien dramatisch afgelopen. Hetzelfde met een stap vooruit, als de auto nog niet stilstond.

’s Avonds in bed wanneer ik mijn ogen dichtdeed, zag ik hem weer komen aanstormen. Hij werd zelfs groter en dreigender, tot hij op een oude stoomlocomotief leek. Groot, donker, bijna buitenaards…

Nu vertrouw ik de zebrapaden nog minder dan ervoor, want het was maar een fractie van een seconde … of ik was hemelen.

Stroomrekening Al Gore hoger dan ooit!

De Amerikaanse klimaatgoeroe Al Gore is zijn belofte om minder energie te verbruiken niet nagekomen. Zijn electriciteitsrekening is alweer met 10% gestegen.

In februari 2007 was Gore al bestempeld als een hypocriet omdat hij in zijn luxevilla in Tenessee, twintig keer meer stroom verbruikt dan het gemiddelde Amerikaanse gezin. Al Gore kondigde daarop ingrijpende veranderingen aan.

Een woordvoerster van Gore noemt de kritiek ongegrond en zegt dat de vernieuwingen aan de woning pas november vorig jaar zijn afgerond. Dit zou een correcte uitkomst in de weg staan. (mvl)

Superhond 2008 (deel 8)

 

De sfeer is wat gespannen in het huis. An voelt zich daar niet goed bij, ze mokt een beetje en vindt dat sommigen het spel niet helemaal eerlijk spelen.

Maar er zijn ook plezante momenten: Sabine verjaart en na een hiep-hiep-hiep!!! Krijgt ze een cadeautje: een dik boek.

De volgende opdracht voor de honden is iets heel speciaals, ze gaan meespelen in een reclamefilmpje. Walter is hier specialist in en legt de bedoeling uit. Plots krijgen ze allemaal een wanhopige blik… djees… hoe gaan ze dat klaarkrijgen?

Als voorbereiding moeten de honden wennen aan de stofzuiger, waar de meesten bang voor zijn. Ze leren rondsleuren met de slang, op commando ergens een poot op zetten en nog enkele dingen die pas bij het afgewerkt product duidelijk zullen zijn. Om te beginnen heeft Ouzo er al geen zin in. Hij houdt allerminst van stofzuigers. An is een beetje wanhopig en vreest dat dit nooit gaat lukken.

Dan komt er bezoek: Annelies, een van de deelnemers van vorig jaar. Zij heeft een rijdend honden-wassalon bij en komt de beestjes mooi maken voor hun belangrijke rol .

De filmploeg palmt de keuken in en maakt er een filmset van.

Sabine is als eerste aan de beurt met Zino. Natuurlijk is dat geen probleem voor de hond, want hij begrijpt steeds goed de bevelen die hij krijgt.

Dan komen An en Ouzo. Ze moet hem laten spelen met de stofzuigerslang, maar Ouzo snapt niet wat er van hem wordt verwacht en heeft helemaal geen interesse. Het lukt niet dus wordt er gestopt met filmen. An is zwaar ontgoocheld en vreest dat hiermee haar laatste kans verkeken is.

Dan Thierry en Skippy. In een mum van tijd staat alles er op wat ze nodig hebben. (Skippy is mijn held)

Anne Marie probeert een van haar bekende trucjes: worst aan de slang, maar het valt niet zo best mee.

Dina heeft een verrassing voor de jarige en stuurt haar naar de living. Daar wachten haar vriend met kinderen om een gelukkige verjaardag te wensen. Dat is haar mooiste cadeau. De kinderen hebben tekeningen voor haar gemaakt en de vriend heeft een grote fotokader bij waar ze samen op staan. Sabine ziet haar familie niet graag weer vertrekken.

Thierry en Anne Marie besluiten om een speciale maaltijd te koken voor de honden als beloning voor al hun moeite. Ze worden bediend aan tafel en krijgen allen een bavet aan. En of dat smaakt! Daarna liggen de honden KO te genieten van een rust die ze wel verdiend hebben.

Ondertussen komen de afvallers van de vorige rondes bijeen in een cafeetje in de buurt. Zij zullen, na de jury, de derde finalist moeten kiezen. Er wordt lustig wat afgeroddeld onder elkaar, maar ze wikken en wegen ook over de beslissing die ze zullen moeten nemen.

Vandaag zullen de finalisten de jury moeten overtuigen dat hun hond de beste is. An krijgt weer wat moed.

De reclamespotjes zijn erg leuk gemonteerd, de niet zo vlotte stukjes zijn verdoezeld. Maar de jury is alert en ziet duidelijk waar de hond heeft meegewerkt en waar niet.

Het filmpje is als volgt: de hond kijkt tv, reclame. Dan hoort hij het vrouwtje thuiskomen en ziet de kruimels op de sofa. Snel gaat hij de stofzuiger halen en zuigt alles proper. Dan gaat hij vlug in zijn eigen mandje liggen. Iedereen is vertederd door deze beelden.

De afvallers zijn ondertussen aangekomen en nemen plaats in de keuken waar ze alles op scherm kunnen volgen.

Er komt nog een proef, nl. een quiz. De jury stelt vragen en het baasje van de hond die het snelst afdrukt, mag de vraag beantwoorden. An haalt drie punten en Thierry twee. Dan vliegt Zino Skippy aan. Even ontstaat er tumult maar ze hebben het onmiddellijk in de hand.

De jury beraadslaagt en besluit dan dat Skippy naar de finale mag.

Blijven nog over: An en Sabine.

De afvallers hebben veel gepraat en stemmen voor An en Ouzo.

De avond eindigt heel gepast met Champagne.

******************************************

Een paar weken na de opnames zien we An in haar eigen keuken. Ze vertelt over haar groot verdriet: Ouzo is plotseling overleden aan een embolie, nog geen twee jaar oud.

De anderen verzamelen bij Sabine en hebben An daar uitgenodigd. Iedereen wil haar iets troostend zeggen en voelt mee in haar pijn.

Dina komt met een mededeling. Omdat ze nu een finalist te weinig hebben, mag degene die het laatst is afgevallen de plaats van An en Ouzo innemen. Dat zijn dus Sabine met Zino.

De finale zal live uitgezonden worden en er kan nu al gestemd worden.

Maar wie er ook wint, voor An zal Ouzo altijd haar superhond blijven…

Mag ik voorstellen…

Mijn nieuwe cavia Sissi.

Maar de oh’s en de ah’s zullen niet lang gehoord worden.

Er scheelt iets aan, ik weet niet wat. Het is heel eigenaardig, maar ze wil geen enkele groente eten, behalve witloof en haar granenmengeling. Ook geen hooi, wat voor een cavia het belangrijkste voedsel is. Ik heb twee weken geprobeerd om haar (door honger te laten krijgen) te leren alles eten, maar dan at ze gewoon niet.

Het is geen koppigheid, er is gewoon iets fout.

Omdat ze niets bijkwam, heb ik het opgegeven en krijgt ze wat ze wel lust. Het idee dat ze honger lijdt kan ik niet verdragen.

Ze speelt niet en zit maar stilletjes te wezen. Ze is heel tam geworden en reageert op haar naam.

Nog veertien dagen en dan kan ik haar gaan ruilen voor een andere kleine cavia. Maar de kans zit erin dat ze die tijd niet overleeft. Het maakt mij heel triestig, ze is zo mooi…

De vier vaargetijden.

Al ooit een vakantie doorgebracht op een binnenschip? Ik wel! Een vrachtschip omgebouwd tot klein varend hotel, ‘De vier Vaargetijden’ genoemd. Er zijn maar vier kajuiten, zodat er hoogstens plaats is voor acht gasten. Daarmee hou je een familiale sfeer. Je wordt er verwend door het schipperskoppel die beiden een vaarlicentie hebben. Beiden hebben zelfs de titel van kapitein.
Het is gewoon zááálig, het weer was ook fantastisch. Ja, de zomer van 2003. Ik kreeg sms’ jes van het thuisfront: we kunnen niet slapen, het is hier 36gr. terwijl daar op het water niets van te merken was.
De bedden waren opgemaakt met heerlijk frisse witte lakens. Elke kajuit had ook zijn eigen douche en toilet. Meer heb je niet nodig.
’s Morgens als we lekker uitgerust in de woonruimte kwamen, stond het ontbijt al op ons te wachten, de schipperin was al naar de bakker geweest om verse broodjes. Je kon het niet bedenken of het stond wel op tafel. En had je extra wensen dan werd daar ook in voorzien.
Nooit eerder in mijn leven was ik zo verwend en in de watten gelegd als op dat schip. Na het ontbijt werd er meestal gevaren en tegen de middag stond er weer een eetfestijn in buffetvorm gereed. Beneden kon je je bord volscheppen en dat boven op het dek, aan de grote daarvoor voorziene tafel gaan opsmikkelen. Ondertussen zag je het landschap aan je voorbijglijden.
We hebben ook aan de wal gelegen, drie dagen in Brugge en twee dagen in Gent, net toen daar de ‘Gentse Fiesten’ bezig waren.
Fietsen waren er ook aan boord, dus keuze genoeg. Er lagen stadsplannen gereed en uitgestippelde routes, aan alles was gedacht.
Heel mooi was ook de afvaart van de Leie. Achter elke bocht werd je verrast door ongelooflijk mooie villa’s . Nooit eerder zag ik zoveel verschillende stijlen.
Waar ik ook onder de indruk van was: de sluizen en de bruggen! Al die mensen die voor die ophaalbruggen moesten wachten tot wij daar voorbij waren. Wij in onze dekstoelen als koningen. We hoorden soms wel eens: oh… die zitten daar fijn! Misschien ook wel met een beetje afgunst.
’s Avonds weer een rijkgedekte tafel, onze kokkin verraste ons telkens weer met de meest fantastische gerechten.

Veel te snel waren die dagen voorbij, ik hoop het nog eens te mogen meemaken. Ze doen ook andere routes.

Nog eens bedankt lieve mensen voor die fijne vakantie!

Raken we verslaafd aan lippenbalsem?

Drogen lippenbalsems de lippen nu wel of niet uit? Redactieleden van het Universtiteitsblad van de Rijksuniversiteit Groningen onderzochten het gegeven en bogen zich over het balsemprobleem.

Met lippenbalsems smeren we graag. Sommigen stippen hun lipjes meerdere keren per dag aan. Raken onze tere lipjes zo niet teveel gewend dat ze zelf geen vet meer aanmaken? Kunnen we spreken van een heuse lippenbalsemverslaving?

Niet, beweren ze bij de Nederlandse Voedsel en Waren Autoriteit VWA. De basis bestaat uit gemakkelijk smeerbare cacaoboter en dat is uitermate onschuldig.

Eigen vet
Wel kunnen de lippen gewend raken aan die boter, en dan vervolgens zelf minder vet produceren. Plotseling stoppen zou zelfs tot uitdroging leiden met gebarsten lippen en dorre velletjes tot gevolg. Dát gevolg waartegen wij ons wapenen met lippenbalsem.

Verslaafde lippen
Prof. Pieter-Jan Coenraads, hoogleraar dermatologie aan het UIniversitair Medisch Centrum Groningen UMCG, vindt dat onzin. De lippen kunnen zich qua vetproductie niet aan balsemgebruik aanpassen, omdat de lippen amper vet of talg produceren. ‘Verslaafde lippen’ bestaan dus niet.

Uiterlijk
Al die duizenden vrouwen die dagelijks enkele keren hun lippen stiften, zijn gewoon teveel met hun uiterlijk bezig, aldus de professor. Ze willen er continu prachtig uitzien. Vochtige lippen glanzen en zien er prachtig en verleidelijk uit. (lvl)

Superhond 2008 (deel 7)

Iedereen wordt wakker gemaakt door Dina, ze moeten pakken want ze vertrekken voor twee dagen. Hmm… vakantie?

Thierry mag het gouden bot verdergeven en kiest voor Anne Marie, omdat hij vindt dat hond Chess het groot nodig heeft.

An ergert zich omdat het wel lijkt of hij samenspant met de tweeling.

Dan krijgen ze te horen dat ze voor twee dagen naar de Ardennen gaan, een kasteel in Durbuy wacht hen op. Dit nieuws wordt op gejuich onthaald. Maar ze weten nog niet wat hen te wachten staat.

De jury wil ontdekken wat er bij de honden nog overblijft van hun natuurlijk jachtinstinct.

Anne Marie heeft deze keer door het gouden bot enkel voordelen. Zij mag logeren op hotel en straks mag ze nog iemand uitkiezen die met haar meegaat.

Er wordt een geurspoor uitgezet, zoals voor een vossenjacht. Echte jachthonden laten zien hoe het hoort: de meute moet het spoor volgen en dan de prooi vangen zonder te doden. Natuurlijk is dit een fluitje van een cent en de jachthonden krijgen als beloning een ketel (voor de mensen) stinkende brij, wat voor hen een lekkernij is.

Anne Marie kiest (zoals verwacht) voor haar tweelingzus en samen vertrekken ze naar het hotel. De anderen krijgen zware rugzakken van Mark, de gids.

An en Sabine zijn niet zo gelukkig met de situatie, het begint al met ijskoude voeten bij het vertrek. Het lijkt wel een militaire dril, 15 km, dwars door het bos. Op een gegeven moment is Zino spoorloos in het bos, maar wakkere Ouzo vindt hem.

De gids gaat maar door aan een flink tempo, zonder naar hun klachten te luisteren. Op het ogenblik dat ze door hoge doornenstruiken moeten, zakt bij de finalisten de moed in de schoenen. Hun honden zijn dit niet gewend en daarom besluiten ze om de dieren te dragen, bang dat ze zich anders aan hun poten zouden kwetsen.

An kan Ouzo bijna niet houden, hij is vrij zwaar, maar Thierry helpt haar uit haar netelige positie en zo geraken ze er door.

In het hotel zitten de twee zussen in een lekker schuimbad met een glas sprankelende champagne in de hand. Er zijn wel een klein beetje schuldgevoelens, maar ze besluiten toch tenvolle te genieten van hun luxe-buitenkans.

Ondertussen komen de finalisten aan hun laatste hindernis: tussen de bomen en de struiken door, een scherpe bergop. Dan zien ze enkele tipi’s staan waar ze de nacht zullen in doorbrengen.

An moet haar ergernis tegen Thierry toch eens kwijt en reclameert erover dat het gouden bot steeds maar doorgegeven werd aan dezelfden. Terwijl zij bonen uit blik eten met worstjes, laat de tweeling zich het drie-gangen-menu goed smaken.

Dina is op bezoek geweest bij de tenten en heeft met een vies gezicht van de niet zo lekkere bonen geproefd, maar laat dan stiekem iets eetbaars achter bij haar vertrek.

Dan gaat ze de zussen opzoeken in het hotel en wat ze bijheeft is een roulettespel. Hiermee gaan ze spelen voor een plaats in de finale. Monique belt naar de anderen en elk mag een nummer kiezen. Ze hebben allemaal een geluksnummer en hopen dat ze er bij zullen zijn. Dina begint, maar het wil niet zo dadelijk lukken. Dan lijkt het wel of het Anne Marie haar beste dag is, want haar nummer dertien valt. Hiermee krijgt ze een van de drie finaleplaatsen.

De anderen zullen de uitslag pas morgen horen. Ze slapen heel slecht van de kou en maken een ellendige nacht mee, alleen de hoop op het winnende nummer houdt hen nog een beetje bezig.

Dina komt er aan met de tweeling en wanneer An hoort dat Anne Marie zoveel geluk heeft, staat de teleurstelling duidelijk op haar gezicht te lezen.

Omdat ze het goed kunnen gebruiken mogen ze allen naar het well-nesscenter, ook de honden staat er een verwenbeurt te wachten. Dat was nu echt wat ze nodig hadden om een beetje te bekomen.

Terwijl ze zitten te genieten hoort Thierry toevallig dat ze het over hem hebben. Hij zegt dat hij het kotsbeu is dat er steeds maar aan een complot wordt gedacht. De sfeer is een beetje gespannen en zakt onder het vriespunt.

Maar er wacht hen nog een proef. Dirk laat zien hoe zijn jachthond een namaakeend uit de ijskoude rivier haalt. Iedereen twijfelt of hun hond dat wel gaat doen in zo’n koud water springen.

Anne Marie mag als eerste en tot haar grote tevredenheid haalt Chess de eend zoals het moet.

Dan Sabine, voor haar hond Zino is er geen enkel probleem.

Hier heeft Monique echter minder geluk, want Kyra heeft helemaal geen zin om in het water te springen.

An krijgt de opkikker die ze echt nodig had, want Ouzo slaagt prima in de opdracht.

Voor kleine Skippy hebben ze een klein eendje meegebracht en hij haalt heel moedig zijn prooi uit het water.

Iedereen is half bevroren, maar ze vonden het best plezant en daardoor is het moreel ook weer een beetje opgekrikt.

Nu is het weer aan de jury om te beraadslagen, de spanning is te snijden.

De genomineerden zijn: Monique en Sabine. Er volgt een woordje uitleg, Zino heeft de prooi laten vallen toen hij uit het water kwam en hond Kyra wilde helemaal het water niet in. An krijgt nog een complimentje van de jury over Ouzo. Toen hij uit het water kwam had hij een mooie rechte houding, een echte Dalmatiër waardig. An is hier heel gelukkig mee.

Monique wordt naar huis gestuurd. Anne Marie, die de boodschap mag overbrengen is in tranen, maar ontkracht hiermee toch een beetje de complot-theorie. Ze hebben eerlijk gekozen, het gaat nog steeds om de honden.

Gevoel voor taal…

Nederlands is voor buitenlanders moeilijk te leren, maar weten we ook waarom?

Men spreekt van één lot en verschillende loten

maar ’t meervoud van pot is natuurlijk niet poten.

Zo zegt men ook altijd één vat en twee vaten,

maar zult u ook zeggen één kat en twee katen?

Laatst ging ik vliegen, dus zeg ik: ik vloog,

maar zeg nou bij wiegen beslist niet: ik woog,

want woog is nog altijd afkomstig van wegen,

maar is dan ik voog, een vervoeging van vegen?

Wat hoort er bij zoeken? Jazeker ik zocht,

en zegt u bij vloeken dus logisch: ik vlocht?

Welnee beste mensen, want vlocht komt van vlechten.

En toch is hocht niet afkomstig van hechten.

En bij lopen hoort liep, maar bij kopen geen kiep.

En evenmin zegt men bij slopen: ik sliep.

Want sliep moet u weten, dat komt weer van slapen.

Maar fout is natuurlijk: ik riep, bij het rapen.

Want riep komt van roepen.

Ik hoop dat u ’t weet en die kronkels beslist niet vergeet.

Dus: kwam ik u roepen, dan zeg ik: ik riep.

Nu denkt u: van snoepen dat wordt dan ik sniep?

Ried komt van raden, komt biedt dan van baden?

Welnee dat wordt bood.

En toch volgt na wieden niet ik wood.

Ik gaf, hoort bij geven, maar ik laf niet bij leven.

Dat is zo dom als: ik waf, bij weven.

Wij drinken en hebben gedronken,

maar echt niet: wij hinken en hebben gehonken.

’t Is moeilijk maar van weten komt wist,

maar hoort bij vergeten nu logisch vergist?

Hoort bij slaan nu: ik sloeg, ik slig of ik slond?

Want bij gaan hoort: ik ging, niet ik goeg of ik gond.

En heet een mannetjesrat nu een rater?

Dat geldt alleen bij kat en bij kater.

U ziet beste dames en heren,

onze taal is heel moeilijk te leren!

(auteur onbekend)

Ochtendliedeke.

Donderdag is hier marktdag en omdat ik veel groenten en fruit eet, kan ik best alles daar halen.

De weersvoorspellingen gisterenavond waren ronduit miserabel.

Maar ik zette dapper mijn klok op acht uur, ik zou wel zien.

Rond half zeven werd ik gewekt door een kletterende regen, het leek wel de zondvloed. Djees… ging dat zo blijven?

Ik slaap met mijn raam wijdopen en daardoor heb ik ook een goed zicht op mijn terras en al wat zich op een zekere hoogte zo afspeelt. Mijn klok mocht weer af, ik was nu toch wakker.

Maar als het zo bleef gieten dan was ik niet van plan om ook maar één voet nat te maken.

Een beetje mokkend lag ik nog wat rond te draaien in bed, tot ik plots een wondermooi gezang hoorde. Op de railing zat een pikzwarte merel te kwelen alsof zijn leven ervan af hing. Het scheelde niet veel of hij zat bij mij op bed. Ik kon hem zien zonder mij op te richten. Hij schudde het water uit zijn pluimpjes en zong lustig verder. Muisstil bewonderde ik het mij gratis aangeboden concert. Al woon je dan in een appartement op vijf hoog, heb je nog evengoed contact met de natuur. Ik werd er zowaar lyrisch van.

Het leek alsof hij mij wilde zeggen: sta maar op, dadelijk stopt de zondvloed. En ik… ik geloofde hem.

Hij heeft ook gelijk gekregen, ik heb rustig mijn boodschappen kunnen doen en het enige nat wat ik voelde… was een beetje zweet, onder mijn regenjas die water- en winddicht is.

De rest van de dag zal ik er een goed gevoel aan overhouden, bedankt, mooi zwarte zanger!

Superhond 2008 (deel 6)

Monique mag vandaag het gouden bot doorgeven en kiest voor de lichtjes verbaasde Thierry. Haar uitleg is dat hij het verdient omdat hij als enige man overblijft tussen allemaal vrouwen.

In de tent wacht Geert hen al op voor een nieuwe training. Vandaag wordt het een zware test voor de honden, maar eigenlijk ook voor de baasjes. Want ze gaan wisselen tussen de koppels baasje-hond. De viervoeters zullen moeten bewijzen dat ze zelfstandig kunnen luisteren naar iemand anders. Veel gezucht en gekreun (bij de baasjes), hier zijn ze een beetje bang voor. Dat is heel moeilijk. (maar niemand heeft ooit gezegd dat het gemakkelijker ging worden). Thierry mag bepalen wie de koppels worden, die samen gaan trainen. Hij krijgt wat tijd en bedenkt moeilijke combinaties.

De lijst laat ik hier weg, want het is niet zo duidelijk met al die namen, maar verder zal het wel klaarder worden.

Joleen heeft hier al dadelijk moeite mee, misschien meer dan Whoopy. In tranen denkt ze er al aan om er maar meteen mee te stoppen, maar Geert kan haar ompraten: het gaat goed zijn voor de hond.

Even later lukt het al een beetje. Whoopy doet het goed wanneer Anne Marie roept. Joleen bekijkt het van op afstand en is eigenlijk een beetje jaloers. Iedereen beseft dat de honden veel kunnen leren.

Dan horen ze dat elk met zijn geleende hond in een kamer moet slapen. Joleen ziet het niet zitten: haar Whoopy bij iemand anders op de kamer (op bed eigenlijk). Ze moet echt omgepraat worden.

Maar Whoopy doet zijn opdrachten eigenlijk heel goed.

Thierry volgt de goede raad op om Zino veel te laten spelen, zodat hij goed moe is, het is een slechte slaper. Samen doen ze een partijtje voetbal: man-hond.

Eerst gaan ze naar een beauty-shop voor honden, er moet geshowd worden op de catwalk. Een van de shops wordt uitgebaat door de winnaars van vorig jaar: Max de buldog met baasje.

Alle honden krijgen pakjes aan en moeten dan show lopen voor de jury. De parade op de catwalk valt heel goed mee, zonder problemen lopen de honden naast hun begeleiders. Zelfs Whoopy tot… hij Joleen ziet, dan is hij niet meer te houden.

Om te slapen mogen de honden hun eigen kamer houden, maar moeten de finalisten verhuizen. Het maakt het iets gemakkelijker voor de dieren. Voor de mensen is het wel even aanpassen.

Thierry heeft geen problemen met Zino. Maar Anne Marie heeft iets meer moeite, want Whoopy heeft het hele bed al ingepalmd en daar kan zij niet meer bij. De oplossing wordt: een matras tussen de twee bedden en daar zal zij dan slapen.

Vandaag weten ze nog niet wat de proef inhoudt en iedereen is nu zenuwachtig. Het is belangrijk dat ze de juiste commando’s kennen welke de hond gewend is, want anders zal er van luisteren niet veel in huis komen.

De tocht gaat tot hun ontzetting naar de Olmense Zoo. Dit gaat wat geven, met al die geuren van wilde dieren in de lucht.

De opdracht bestaat erin dat de hond zonder leiband aan de voet van zijn nieuwe baas blijft lopen. Hij moet de wilde dieren negeren en zelfs de eigen baas die onderweg aan de kant staat. Dit wordt een zware test. Skippy als eerste, laat zich plots afleiden door de zoo-dieren, maar herpakt zich en kijkt zelfs niet naar Thierry wanneer hij er langs door loopt.

Dan is het de beurt aan Thierry, met Zino. Dit is een heel gedisciplineerde hond zodat er zich geen enkel probleem voordoet.

Sabine heeft het een beetje moeilijk met Kyra, die er onmiddellijk vandoor gaat recht naar Monique, maar na enige moeite toch weer luistert.

Ouzo luistert niet naar Monique. An ziet dat ze het verkeerd aanpakt, door te lopen, en ze krijgt gelijk.

Joleen heeft Chess, die bang is. Hij draait zich om en wil enkel maar naar Anne Marie. Joleen probeert van alles, maar ze maken een einde aan de proef omdat het duidelijk is dat het niet gaat lukken.

Anne Marie moet Whoopy doen slagen en probeert zelfs met een hoge stem Joleen te imiteren, maar het gaat niet , de test faalt.

De proef zit er op, er zijn er een paar in tranen omdat ze zich schuldig voelen tegenover hun pet. De jury weet genoeg en trekt zich terug.

De twee genomineerden van deze week zijn: Joleen en Anne Marie.

De finalisten praten onder elkaar over de (te) sterke band die Joleen heeft met haar hond. Thierry mag de uitslag mededelen: het is Joleen die naar huis mag. Ze gaan het speciale koppel wel missen.

En niemand die er aan denkt… maar Skippy is zijn liefje kwijt!

Voor een keertje uit het virtuele stappen.

Blogmeeting bij zapmoose, het stond in hoofdletters in mijn agenda op 31 mei.

Zap mailde plannetjes door, je kon gewoon niet mis rijden (GPS pffffft). Aan de lichten voorsorteren, langs de treurwilg door, gemakkelijker kan al niet.

We waren niet de eerste, er stonden al een deel wagens geparkeerd, waar plaats was. Twee mensen kwamen ons verwelkomen, Zap en Moose, ongeveer de helft in omvang dan vorig jaar. Lieve hemel! Twee slanke dennen! Waw… chapeau!

Alles stond al gereed, tafels, stoelen, buffettafel, drankentafel… nee we gingen hier niet verhongeren of van dorst doodgaan.

Iedereen stelde zichzelf voor met nicknaam en echte voornaam. Samen met de mensen die aankwamen kwam er ook steeds meer eten bij, alles op de buffettafel.

Na de aperitiefknabbels was het ogenblik daar om van de fantastische pasta- en andere slaatjes op een bord te laden. Goh… ik kan niet navertellen hoeveel verschillende lekkere dingen ik daar geproefd heb… gewoon heel veel.

Een klein aantal van de aanwezigen kende ik persoonlijk van de vorige keer, maar ook veel onbekende, nieuwe gezichten. En dan maar proberen te onthouden wie van welk blog was.

De gesprekken waren vlot en plezant. Een groep bloggers bijeen hebben constant wel iets te vertellen.

Ondanks dat er onweer voorspeld was, viel er geen enkele donkere wolk te bespeuren die onze dag had kunnen vergallen, daar onder de kastanjeboom, die sinds vorig jaar een flink stuk gegroeid is.

Ja toen werd het ‘muggentijd’. Maar er stonden genoeg citronellakaarsen en de muggenmelk ging op tijd rond, zodat het nog allemaal vrij goed meeviel. Ondanks dat ze daar dikke kastaars van muggen hebben, maar die hadden misschien bij de buren hun buikje al gevuld.

Het werd later en een voor een begonnen de bloggers afscheid te nemen om huiswaarts te keren.

De terugreis ging heel vlot. Het was plezant om bij die blognamen ook het gezicht te zien welk daar bij hoort.

Nog bedankt Zap en Moose voor deze fijne dag, jullie hebben dat weer prima gedaan!