Je wilt alles weten over je ziekte, en hebt vertrouwen in je dokter.
Maar nu lees ik pas dat de chemo Taxotere, waarvan ik er één heb gehad in plaats van drie, blijvend haarverlies kan veroorzaken…
Dat is toch wel schrikken, want niemand heeft mij daarover verteld.
Dus voor evenveel had ik mijn haar niet teruggekregen.
Haarverlies vond ik niet het ergste omdat ik ervan overtuigd was dat alles terug zou groeien.
Hoe oneerlijk dat zoiets verzwegen wordt.
Veel vertrouwen heb ik allang niet meer, vooral in de ziekenhuisartsen.
Onlangs nog zoiets voor gehad: ik moest Femara anti-hormoonpillen nog vijf jaar verder nemen (en de volle prijs zelf betalen)
Wat heeft de specialist doorgegeven in het verslag aan mijn huisdokter… dat IK nog vijf jaar Femara wilde nemen op eigen initiatief.
Ongelooflijk maar waar…
Dus ben ik er maar mee gestopt en heb ook afkickverschijnselen gehad: jeuk en zenuwachtigheid.
Het stoppen heeft nu toch wel duidelijk de bijwerkingen van het spul aangetoond (wordt ook steeds ontkend)
Mijn hartklachten zijn als bij toverslag verdwenen: pols 120 en overslaan 1 op 4.
Voor de kanker ben ik dus nu in remissie (wat dat ook moge betekenen)
Maar op naar het volgende: door de hoge artrose in mijn gewrichten nam ik ontstekingsremmers, die mij redelijk goed hielpen…
Mag niet meer wegens slechte nieren.
In de plaats mogen enkel pijnstillers (paracetamol 1000 mgr) en niets anders.
Dat wordt dus waarschijnlijk een verslaving, maar ik kan niet anders. ’s Morgens het eerste uur kan ik bijna niet lopen… dus geen keuze.
Ik heb nog heel wat vragen aan mijn huisdokter en omdat ik zo vergeetachtig geworden ben, heb ik een lijstje gemaakt.
Over mijn eigen lichaam wil ik alles weten… maar er moet wel medewerking zijn… toch?
Zeezicht's Weblog 