Maand: maart 2010

Japan in de ban van bloesems.

zeezicht18 reacties

Japan heeft de opening van het kersenbloesemseizoen officieel aangekondigd. En dat brengt altijd een vlaag van opgewonden Japanners met zich mee. Zij willen het jaarlijkse kijkspel voor geen geld missen. Het Japanse meteorologische instituut heeft gezegd dat de hoofdstad officieel in bloei staat.

In Tokio stromen mensen massaal samen in parken, en proberen er om de beste plaatsjes te bemachtigen. Ze bewonderen de bloesem en houden uitgebreide eet- en drinksessies. Het ritueel van het kijken naar de kersenbloesem gaat honderden jaren terug in de geschiedenis.

(bron HLN)

Eerste controle.

zeezicht21 reacties

Twee dagen achter elkaar naar het ziekenhuis voor controle.

Ja het is bijna een jaar geleden dat mijn leven een heel andere wending nam. Mijn kapsel waar ik toen veel complimentjes voor kreeg, na de eerste chemo, al mijn haar weg.

Dag een, bij de gynaecoloog, zit ik tussen de zwangere vrouwtjes. Heel raar eigenlijk, nieuw leven en daar tegenover mensen zoals ik, die niet weten hoelang ze nog gaan rondlopen.

Het onderzoek op zich, houdt niet veel in. De pijn in mijn ribben en borstbeen is nog een uitwerking van de bestraling. Volgens de uitslag van de botscan, die wat verkalking in de ruggengraat aantoont, hoef ik van hem niets in te nemen. Ik ga daar buiten met een afspraak voor over vier maanden, plus voor een mammografie.

’s Anderendaags naar de oncoloog, dat is op de afdeling chemo. Met tegenzin ga ik daar naar binnen.

Deze dokter beslist dat ik toch maar kalktabletten en ampules vitaminen D moet nemen. Hij noemt het de ‘levertraan’ welke we vroeger op school moesten slikken.

Na de bloedafname hoef ik niet op de uitslag te wachten en krijg een volgende afspraak in oktober.

Als de bloedwaarden niet goed zijn, gaat hij mij bellen en anders gaan de documenten naar de huisarts.

Dus wacht ik op… ‘geen telefoontje’…

UPDATE: volgens mijn huisarts zijn mijn ‘kankerdingetjes’ (mijn chemobrain heeft het woord vergeten voor ik het kon noteren) gedaald dus van 37 naar 23. En dat zou goed zijn.

Misschien weet er iemand het juiste woord en dan zal ik het aanpassen.

Volgens Libelleke zijn die ‘dingetjes’  tumormerkers. Gedaald is dus goed! Op naar de volgende!

De ganzenfanfare. (2)

zeezicht8 reacties

(foto’s Hildeken)

Vorige week zondag was het shoppingzondag, de meeste winkels waren open.

De zon scheen, alhoewel het ijzig koud was.

Maar bibi wil wandelen, in het centrum.

We hadden weer het bezoek van de ganzenfanfare, voor de derde keer dat ik ze zie. Foto’s had ik nog van vorig jaar, dus het was niet zo erg dat ik mijn digitaaltje niet bij had.

Zo te zien hadden de stappers al een parade gelopen en waren ze nu aan hun rust bezig. Ik meen te weten dat ze twee rondes lopen van ongeveer een uur en daartussen  mogen ze rusten. De beesten zijn echt goed verzorgd, ze kunnen  in de kar, hebben eten en drinken en niets tekort.

Ik bleef een tijdje aan het hek staan om naar de kwakende, gaggende meute te kijken.

Komt daar een van de grootste dieren recht naar mij toe, haar bek groot open. Ik denk: die gaat mij proberen weg te jagen, maar verroer geen vin en hou oogcontact. Ze komt vlak voor mij staan en begint zowaar tegen me te ‘praten’. Op een klaaglijke toon. Ze krijgt ook antwoord in dezelfde intonatie. ‘Wat scheelt er? Wie weet wat je me wilt vertellen?’

Zo gaat het ‘gesprek’ een tijdje door en plots zegt ze ‘gag’ en stapt de loopplank op naar binnen waar het gezelliger is.

Maar baasje heeft het gezien en roept dat ze gaan vertrekken voor de volgende toer. Met tegenzin volgt ze het bevel op en aan het hekdeurtje kijkt ze nog even naar mij en brabbelt nog wat.

Ik veronderstel dat ze mij kwam uitleggen dat ze geen zin meer had om te marcheren, misschien lijk ik op iemand die ze kent?

Dieren hebben hun eigen taal, daar geloof ik vast in.

En ik?… sssssttttttt… misschien ben ik een ganzenfluisteraar…

Geen zwaailichten.

zeezicht10 reacties

Heel hoorbaar rijdt er een ambulance in deze richting. Dichter en dichter, volgens de sirene. Een blik door het raam laat mij zien dat hij hier beneden stopt. Aan het gebouw hiernaast. De twee ambulanciers lopen met hun materiaal de afrit van de garage in.

Even later hetzelfde scenario met een MUG-wagen. Deze rijdt rechtstreeks de kelder in.

Er zal iemand onwel geworden zijn.

Een uur kan lang zijn… zolang duurt het eer de ziekenbroeders weer naar buiten komen. Langzaam, niet meer gehaast.

Wanneer de twee wagens leeg weer wegrijden, zonder zwaailichten, heeft het iets triest…

Het doet denken aan een slepende gang met afhangende schouders…

Alice in wonderland.

zeezicht6 reacties

Vanaf 10 maart in de bioscoop. Hoezooo?

Vandaag is de zesde… lopen wij hier dan vooruit op de premières?

M. had kaarten gewonnen voor de bioscoop: gratis naar Alice in wonderland, in 3 D.

Natuurlijk hoefde ze mij geen twee maal te vragen om mee te gaan.

De zaal zat goed vol, gelukkig waren we wat vroeger, ik wil per se achteraan zitten. Dus hadden we keus genoeg, de plaatsen waren niet genummerd. Wat sommigen toch mee naar binnen sleuren om te eten, je houdt het niet voor mogelijk. Ik ga hier niet alles opnoemen wat ik aan voedsel zag passeren, maar wel dat ik een hekel heb aan die alles-doordringende geur van popcorn. Ze hadden zelfs een vuilbakje meegekregen om de afval in te doen, eigenlijk nog zo dom niet.

Maar nu over de film. Eigenlijk zit ik met een dilemma… ik wil hem niet afkeuren en ik wil hem ook niet aanraden.

De inhoud is noppes. Maar de speciale effecten zijn soms wel sterk. (met die bril)

Je ziet echt dingen door de zaal vliegen en hebt het gevoel dat je iets naar je hoofd gaat krijgen. Ook vogeltjes en blaadjes die van de bomen waaien lijken echt, alsof je ze kan aanraken.

Maar mijn probleem is iets anders… de ondertitels staan vlak voor je gezicht en de film lijkt wel tien meter verder. Mijn hersenen kunnen zich onmogelijk aanpassen aan het lezen en tegelijkertijd naar de film kijken. Ik word er misselijk van. De woorden zijn ook niet zo goed zichtbaar.

Eerst denk ik dat het aan mijn chemobrein ligt, maar M. heeft hetzelfde probleem.

Dan maar alleen naar de film kijken, die nogal gruwelijk is voor kleine kinderen.

Ik herinner mij de tekenfilm van heel lang geleden, dat was echt Disney. Van deze prent wist ik eigenlijk vooraf niet echt wat het ging zijn, enkel dat het zogezegd het vervolg was. En uit nieuwsgierigheid wilde ik die 3D ook eens beleven.

Er was weinig enthousiasme in de zaal.

één veelzeggend commentaar wil ik toch vermelden: toen ik op het toilet zat hoorde ik een kleine uk zeggen: ‘het had toch wat leuker mogen zijn, hé mama!’