Dat verwacht je niet, de maand juni leek me nog redelijk om naar Italië te gaan.
Wie had kunnen denken dat het de hele week zevenendertig graden ging zijn?
Dan zit je wel aan zee, dus die zal wel voor afkoeling zorgen… maar nee, niet echt.
Volgens mij is er een heel groot verschil tussen de Middellandse en de Adriatische zee.
De eerste heeft veel meer ruimte en daardoor meer lucht, terwijl de Adriatische maar een smalle zee is en daardoor vind je er ook niet echt de afkoeling die je verwacht. Het is er even heet als aan het Gardameer. En benauwd… pppfffftt…
Ik ging enkel voor de middag een wandeling doen en na het middageten was het dan siësta houden. Gelukkig hadden we airco, want anders niet te doen.
De avond was wel mooi, verkeersvrij en dan zag je iedereen buitenkomen om te wandelen. Er was ook van alles om de mensen te vermaken en dan de winkels en een kleine markt op het kerkplein.
De mooiste avond was op 21 juni, het zomerfeest.
Om de honderd meter, muziek en dansende mensen op straat, onvoorstelbaar, ik had zoiets nooit eerder gezien. Heel leuk en gezellig. Overal kregen we ook drankjes en hapjes aangeboden.
Het eten aan tafel was ook soms een verrassing, want alhoewel ik de Italiaanse taal goed ken, was de menukaart een avontuur. Vaak werd er iets heel anders opgediend dan verwacht. Natuurlijk bracht het ook hilarische toestanden mee. Maar aan eten geen gebrek, veel te veel. Nu moet ik wel bekennen dat ik het woordje ‘pasta’ voor een tijdje liever niet hoor (of eet)
De uitstap naar San Marino was wel de moeite waard, maar of de (echte) parfums daar goedkoper zijn? Dat betwijfel ik toch.
Het vertrek was in Keulen, een kleine luchthaven, een chartervliegtuig voor 80 personen. Wat maakt dat je lager vliegt dan met zo’n jet, maar je ziet dus ook meer: zoals de besneeuwde toppen van de Alpen en zelfs Venetië was duidelijk zichtbaar vanuit de lucht.
De terugreis kreeg meer wolken en zelfs een heuse storm boven Duitsland. Er zijn dan mensen die het bijna in hun broek doen, bij dat beetje turbulentie. (ik stel mij soms de vraag waarom ik geen angst heb in zo’n situatie… of dat normaal is? Boh…
Mijn vlieg-buurvrouw klampte zich vast aan de zetel voor haar en liet af en toe een kreetje, ze zag zichzelf al naar beneden storten. Ze snapte het niet toen ik zei dat het gewoon de wielen waren die op een hobbelige weg reden… jamaar, zei ze, daarnet heeft er nog iemand gezegd dat er precies nieuwe banden opgezet waren…
Het was een beetje stout van mij dat ik moest lachen…
De toppen van de Alpen met eeuwige sneeuw.
Mooi en proper strand, met betegelde wandelpaden.
Mooi uitzicht In San Marino, daar waren die 37 graden beter te verdragen.
Zeezicht's Weblog 