ook geen heilige, geen moeder Theresa…
Nee, ik ben boos, bozer, boost. Ik vloek, vervloek, verwens… en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan. Tegen wie? Niemand in het bijzonder, gewoon effe stoom aflaten. Je zal mij ook niet horen zeggen: waarom ik? Waarom niet? Omdat het voor iemand anders even erg is.
Zo, het staat er! Deze morgen zat er nog meer van dat fraais in mijn hoofd, maar ondertussen is het al wat afgezwakt. Bewijs temeer dat je onmiddellijk je inspiratie moet neerpennentypen.
Ik vraag mij gewoon af hoe die rotzooi mij kan genezen. Epo? Spuiten voor de witte bloedcellen? Wat doet dat af?
Heb al een week griep(symptomen), stel je zware griep voor, maar dan tien keer erger; koorts, pijn overal. Wegens bloedarmoede ook te weinig zuurstof; na enkele bewegingen naar adem happen als een vis op het droge.
En vandaag; raad eens; vandaag wat minder gehap naar adem, dus beter? Het begint ja, als mijn hielen en een deel van mijn voetzolen niet besloten hadden om te ontsteken. Mijn hielen liggen compleet open en je kan het aan niemand uitleggen; ze denken aan eelt, neen het is de chemo! En vroeger had je toch ook al last van je maag? Ja, maar dit is anders, het komt door de chemo!
Ah ja, heb ik al vermeld dat ik deze sessie niet misselijk ben? Maar als je geen honger hebt… ik leef gewoon op wat geschnabbel. Je proeft toch nooit wat je ziet!
Sorry beste lezers, mijn blog begint eruit te zien als een donderwolk, ik mag überhaupt nog blij zijn als jullie nog willen komen lezen. De voorbije week heb ik grotendeels in bed en al huilend doorgebracht. Ik moest het even kwijt.
Ik heb ook heel veel zin om de twee laatste chemo’s gewoon te laten vallen. Nog twee maal deze ellende meemaken; kan ik het nog wel aan?
Dit is mijn stijl van schrijven niet, maar om grappig te zijn moet ik eerst weer grappige dingen zien en voelen.
Hier ga ik het bij laten…
Zeezicht's Weblog 
Huil maar gewoon
Ja ik dacht al jaren dat ik uitgehuild was…
Dat je je maar vlug wat beter moge voelen…
Wat voorbij is lijkt al minder erg.
We komen meer dan ooit lezen, Zeezicht. Al is het niet altijd even gemakkelijk om de juiste woorden te vinden om je een hart onder de riem te steken. Reageer je hier maar af. En hopelijk vinden we een manier om je met z’n alen die laatste 2 chemo’s ook aan te praten. Het moet, want alnders zullen het de laatste niet zijn…
Ik weet het allemaal wel, maar af en toe zakt de moed wel héél diep.
Groot gelijk dat je het er eens uit gooit ! Had het ik geweest dan stond hier al weken niets anders ! Geen probleem : ventilleer maar eens goed en doe die volgende kuren aub wel ! Bedenk : nog 2 en ik kan volledig genezen. Veel sterkte !
Jullie steun helpt mij echt heel veel, bedankt!
Ik sluit me bij Micheleeuw aan,Zeezicht,gooi er maar alles uit dat lucht eens op,wij blijven komen wat eer ook is,het is voor mij zeer,zeer herkenbaar dat weet je al niet? Hou maar goeie moed het komt wel goed,echt waar
Tot ziens
jij weet inderdaad als beste waar het over gaat.
Ik ben nooit een klager geweest, maar nu moet het soms eens van mij af.
Ik kom nu meer dan ooit lezen. In de hoop dat de wetenschap dat ik ( en alle andere lezers hier) aan je denk een heel klein beetje mag helpen bij alle ellende. Blijf gerust je gal spuwen. Geen mens die je dat kwalijk neemt. Integenteel, het is heel begrijpelijk. Veel sterkte gewenst!
Misschien helpt het wel om eens af en toe boos te worden.
En wanneer ik mij dan een beetje beter voel, is het ook weer zó vergeten!
Waarom zou jij hier in godsnaam niet mogen klagen over de nevenwerkingen van die verschrikkelijke chemosessies?
Wij weten wel hoe grappig je kan zijn, hoe begrijpend voor anderen, hoe sociaalvoelend, hoe ontzettend lief.
Maar je moet er door mijn schat, ook die twee laatste sessies zal je moeten ondergaan. En ik kan me enkel maar voorstellen hoe erg het is en ik kan je enkel maar een heel lief kusje geven en je zeggen dat ik heel veel aan je denk en dat ik er naar uitzie dat je weer zal kunnen lachen.
het zal ook wel aan mijn opvoeding liggen: er werd niet geklaagd. Ik wil er ook geen gewoonte van maken.
Maar het is fijn om te weten dat er zoveel mensen je begrijpen.
heel erg bedankt lieve Chelone!
Dikke knuff!
Hey, boos zijn mag! Boosheid is ook een vruchtbare emotie daar doe je namelijk iets mee, keer je boosheid en je frustratie maar tegen die rotziekte en denk maar heel hard dat ze jou niet zal klein krijgen. Chemo of niet (maar doe die laatste twee sessies toch maar wel)
Sterkte!
Ja boosheid helpt, maar je moet er ook iets mee doen, anders heeft het geen nut!
Klagen, huilen, boos zijn, wanhopig zijn,… het hoort er allemaal bij en vooral: het mag! Als het in jouw situatie al niet mag, wanneer dan wel?
En het kan soms eens deugd doen ook.
Ik hoop echt dat je je fysiek wat beter voelt ondertussen en dat je de moed en hoop ook weer wat teruggevonden hebt. En anders heb je zeker en vast je omgeving nog die je kan oppeppen…
Courage!
Ik werk een plan uit.
Ik mag hopen dat die ellende door de chemo (van die handen, voeten en maag had ik nog nooit gehoord) mag ophouden na je laatste sessie en dat je er dan vanaf bent.
Iedereen snapt natuurlijk dat het je tot hier zit, maar verlies toch ook je positiviteit niet! (Ik weet dat je dat niet gaat doen.)
Ik moet een goed gesprek met de dokter hebben en dan weet ik wat ik ga doen.
Volhouden, Zeezicht! Ik hoop dat alles goed komt en ik denk geregeld aan je.
En je hoeft geen held te zijn hoor. Al die gevoelens…da’s heel normaal.
Normaal wel, maar ik ben het beu!
Jij kan dat, de moed erin houden en strijdvaardig blijven. Ik wéét gewoon dat vooral jij dat kan. Zelden zo’n sterke mens ontmoet, eigenlijk.
Bedankt Menck! Maar ik voel mij zieker en zwakker worden, iets zit hier niet goed.
Volhouden. Nog twee te gaan, je kan het.
Nog twee te gaan , ja…
En gaat het al een beetje beter,Zeezicht
nee helemaal niet, dat is nu juist het probleem sè.
Laat maar stoom af! Dat betekent in de grond dat je nog strijdvaardig bent. Veel moed toegewenst.
Ik wil wel strijden, maar niet gelijk ik nu bezig ben.
De chemo strijdt wel voor jou lieve Zeezicht…
Gewoon telkens één dag volhouden…
‘k Zend je veel liefde…
Zo klinkt het wel heel eenvoudig.
Lieve zeezicht, ik weet echt niet wat ik hierop zou kunnen antwoorden. Ik hoop dat het al wat beter met je gaat en dat je de kracht en wil vindt om verder te gaan, en om een heel klein beetje te genieten van het gouden herfstzonnetje buiten…
Het gouden herfstzonnetje krijgt al mijn aandacht!
goede avond Zeezicht ik hoop dat je je een beetje beter voelt? hou je maar goed vast,je komt erdoor,ik zat ook zo diep weet je nog??
xx
Ja dat weet ik…
*stilte*
Sterkte Zeezichtje, meer kan ik niet zeggen…
Van hieruit werp ik je een riem voor onder je hartje
Bedankt Margootje… ik zal het nodig hebben!